Lucy (Australopithecus afarensis)

-Zogenaamde vervalsingen-

Wat de creationisten zeggen: Lucy is de bijnaam van één van de meest compleet bewaarde skeletten van hominiden (mensachtigen), beschreven door Johansen in 1973. Creationisten beweren dat het gewoon het skelet van een mensaap is, of zelfs een chimpansee. Igneous' gateway: Deze skeletresten hebben de kenmerken van een aap. Maar volgens Johansen doen drie onderdelen denken aan een menselijk skelet: de knie: deze is op een andere diepte gevonden: 80 meter lager en op meer dan een kilometer afstand van de verzameling fragmenten en met name van de benen. Het is dus zeer onwaarschijnlijk dat het om hetzelfde individu gaat. de verhouding arm-been: bij de aap is deze verhouding ongeveer 100%, dat wil zeggen dat de arm en het been ongeveer dezelfde lengte hebben. Bij de mens is de verhouding 75%, waarbij de lengte van de arm ongeveer 3/4 is van de lengte van het been. Volgens Johansen zou de verhouding bij Lucy 83,9% zijn; anders gezegd, een verhouding die tussen de mens en de aap ligt, wat zou bewijzen dat deze fragmenten afkomstig zijn van een ontbrekende schakel, de aapmens. Vervolgens zagen sommigen dat 'het been' uit twee botten bestond die zelfs niet bij elkaar pasten! Toen men de vraag stelde hoe hij tot deze tussenverhouding van 83,9% gekomen was, gaf de onderzoeker toe dat het een schatting betrof... Het bekken heeft alle kenmerken van het bekken van een dwergchimpansee. Het bewijst dat Lucy niet rechtop kon staan. Omdat hij niet wilde toegeven dat het om een chimpansee ging, verklaarde de onderzoeker dat hij een aapmens ontdekt had die rechtop kon staan. Hij beweerde dat het bekken er anders uitzag toen Lucy nog leefde en dat het sindsdien vervormd was.

Het echte verhaal:

In de jaren 70 ondernemen Donald Johansen en zijn team een expeditie naar Oostelijk Afrika op zoek naar fossiele resten van hominiden. Het resultaat bestond uit een aantal vindplaatsen in de omgeving van Afar met fragmenten van hominide skeletten die Johansen tot een nieuwe soort rekende: Australopithecus afarensis. Op één vindplaats vind men een bijzonder compleet skelet van een vrouwtje dat men 'Lucy' doopte naar een liedje van de Beatles. Het skelet bestaat uit resten van het schedeldak, een onderkaak, delen van de armen, een aantal ribben en ruggenwervels, schaambeen en linkerheup, een dijbeen en delen van een scheenbeen. Op een andere vindplaats vindt men een compleet kniegewricht dat Johansen tot dezelfde soort rekent, maar, zoals hij duidelijk aangeeft in zijn artikelen, niet tot hetzelfde individu !

Op basis van de volgende kenmerken werd vastgesteld dat Lucy en haar soortgenoten op twee benen liepen net als mensen:

• Vorm van schaambeen en bekken Het schaambeen en bekken van Lucy zijn kort en bescheiden van afmetingen, zoals bij mensen, en in tegenstelling tot het langwerpige, grote bekken van mensapen.

• Hoek tussen dijbeen en heupgewricht Bij mensapen staat het dijbeen loodrecht op het heupgewricht, maar bij mensen én bij Lucy loopt het dijbeen schuin tot onder het bekken om zo beter onder het volle lichaamsgewicht te staan.
• De lengteverhouding tussen armen en benen Hiervoor kunnen het intact gevonden opperarmbeen en dijbeen als maat dienen. De verhouding is bij mensapen ongeveer 100%, bij mensen 75% en bij Lucy 84%.

Ook wat betreft de volgende kenmerken staat Lucy tussen apen en mensen in:

• De onderkaak van apen heeft een 'rechthoekige' U-vorm, maar bij mensen een paraboolvormige 'V-vorm'. De vorm van Lucy's onderkaak staat daar tussenin.
• Lucy heeft veel kleinere hoektanden dan mensapen, hoewel ze wel wat groter zijn dan bij mensen.
• De vingers van mensapen zijn gekromd om beter mee te kunnen klimmen, maar die van mensen zijn gewoon recht. Ook hier zit Lucy ertussenin: haar vingers zijn slechts lichtelijk gekromd.

Hoewel minder dan de helft van Lucy's skelet bewaard is gebleven geven deze gevonden kenmerken een overtuigend beeld van een overgangsvorm tussen apen en mensen.

Dat het fossiele kniegewricht van een andere vindplaats aan Lucy toegeschreven zou zijn is een mythe begonnen door de creationist Tom Willis. Hij had blijkbaar een vraag en antwoord tijdens een college van Johansen verkeerd opgevat en de artikelen over de vondst niet (of niet goed) gelezen. Deze mythe is vervolgens wijd overgenomen in de creationistische wereld. Een lid van een Australische vereniging van skeptici heeft viertien vooraanstaande creationisten die deze mythe verbreidden, hierover aangeschreven. Negen daarvan hebben toegegeven dat het een vergissing betreft (waaronder vooraanstaande creationisten zoals Kent Hovind en Richard Morris), en vijf hebben nooit of nooit verder teruggeschreven, waaronder Willis zelf.

Conclusies
Dat Lucy een kniegewricht van een andere vindplaats zou zijn toegeschreven is slechts een mythe en een groot aantal creationisten heeft al toegegeven dat er hier sprake van een vergissing is geweest. Bovendien is de vraag of Lucy op twee benen liep niet gebaseerd op de knie, maar op de vorm en afmetingen van het bekken en de ledematen!

De lengteverhouding tussen de armen en benen van Lucy, als aanwijzing voor rechtopstaandheid, is niet gebaseerd op lengteschattingen van de hele ledematen, maar op het intact gevonden opperarmbeen en dijbeen. Daar de ledematen bij primaten altijd ongeveer in het midden buigen, geeft dit een uitstekende maat voor de totale lengtes. Het bekken heeft alle zichtbare kenmerken van dat van een mensachtige en eventuele verschillen met dat van de moderne mens hoeven dus niet toegeschreven worden aan vervorming na fossilisatie.

Een hele reeks kenmerken die aan de overblijfselen te zien zijn plaatsen Lucy en haar soort Australopithecus afarensis stevig tussen de mensapen en de mensen in. Lucy liep duidelijk op twee benen en is in vele andere opzichten ook reeds mensachtig. Het verhaal van de vroege evolutie van de mens is verder aangevuld met vele andere fossiele vondsten van de aapachtige Australopithecinen tot de bijna volledig mensachtige Homo erectus toe. Dit is niet dus afhankelijk van één fossiel exemplaar alleen.