De breekpunten van Peter Scheeles boek

Met zijn boek over Degeneratie heeft Peter Scheele zichzelf een ambitieus doel gesteld: namelijk niets minder dan het einde van de evolutietheorie. Dit probeert hij te bewerkstelligen allereerst door op de zwakke punten van de theorie te wijzen, vervolgens aan te tonen dat de belangrijkste voorwaarde, 'de evolutie van genen', onmogelijk is, en tenslotte zijn alternatief te ontvouwen: degeneratie, onderwijl evolutie nog een paar trappen na te geven. Op het eerste gezicht lijkt dit conform de manier waarop de ene wetenschappelijke theorie de andere theorie vervangt. Immers, als de fundamentele redeneringen en de basisaannames van een theorie niet deugen, dan is er alle reden om deze te verwerpen. En om daarmee niet de hele wetenschap te verwerpen is er netjes een zogezegd deugend alternatief in de plaats gesteld. Dat lijkt allemaal heel wetenschappelijk, of niet? We zullen het verderop zien. Het boek is welbeschouwd spitsvondig in elkaar gezet, met een hele reeks sterk suggestieve argumenten en sleutelargumenten op tactische plaatsen aangebracht. Het resultaat is een soepel lopend verhaal dat, al is het nogal kleuterjufachtig geschreven en kan de auteur het niet laten soms een pedant toontje aan te slaan, zelfs de droogste scepticus even aan het nadenken zou moeten brengen.

Heeft Peter Scheele dan werkelijk het 'onmogelijke' bewerkstelligd? Het vermaledijde einde van de evolutietheorie? Ik zal betogen dat de vele sleutelargumenten van het boek zijn in feite breekpunten zijn waarop de hele argumentatie in duigen valt. De vele sterk suggestieve argumenten zijn in feite zwaktepunten, die alleen overtuigend zijn vanuit bepaalde vooroordelen over evolutie.

Peters pretenties ten spijt komt het boek over 'Degeneratie' danig tekort wat de wetenschappelijke inhoud en ondersteuning betreft. Hij heeft zich in zijn studies beperkt tot leerboeken van de biologie, populair-wetenschappelijke boeken en websites, en zijn eigen alledaagse observaties. De echte wetenschappelijke literatuur laat hij nagenoeg ongemoeid. Met andere woorden: zijn argumentatie berust op bronnen die, ondanks de details die ze te berde kunnen brengen, in feite algemene samenvattingen zijn van de stand van zaken; niet de allernieuwste onderzoeksresultaten. Hoewel ik soortgelijke bronnen gebruikt in mijn tegenargumentatie, zal ik hier en daar verwijzen naar recente artikelen uit de wetenschappelijke literatuur om aan te tonen welke zaken Peter mis heeft of verkeerd ge´nterpreteerd.